Μακόλεϊ, Τόμας Μπάμπινγκτον

(Thomas Babington Macaulay, Ρόθλι Τεμπλ, Λέστερσαϊρ 1800 – Λονδίνο 1859). Βρετανός ιστορικός, δοκιμιογράφος και πολιτικός. Θεωρείται εξέχουσα αντιπροσωπευτική φυσιογνωμία της βικτοριανής κοινωνίας. Σπούδασε στο κολέγιο Τρίνιτι του Κέιμπριτζ και άρχισε νωρίς να ασχολείται με την πολιτική, με το κόμμα των Ουίγων· το 1830 ξεκίνησε την κοινοβουλευτική του δράση. Από το 1834 έως το 1837 έμεινε στην Καλκούτα ως μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου για την Ινδία και ασχολήθηκε με τον ινδικό κώδικα ποινικής δικονομίας. Ξεκίνησε τη συγγραφική του εργασία το 1825 με ένα δοκίμιο για τον Μίλτον, που δημοσιεύτηκε στην Edinburgh Review. Τα Δοκίμιά του συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο (1843), που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το 1839 άρχισε να γράφει την Ιστορία της Αγγλίας που ξεκινά από την αγγλική επανάσταση του 1688 και φτάνει έως το 1700· το 1848 τύπωσε τους δύο πρώτους τόμους, που σημείωσαν αμέσως μεγάλη επιτυχία· άλλοι δύο ακολούθησαν το 1855 και ο πέμπτος, όχι αρκετά επεξεργασμένος, εκδόθηκε μετά τον θάνατό του. Στο έργο αυτό, που μεταφράστηκε και στα ελληνικά, ο Μ. προσπάθησε να συνδυάσει τον διδακτικό σκοπό με τη μελέτη των κοινωνικών αιτίων και τη γλαφυρή παρουσίαση –κατά τον τρόπο του Σκοτ– των γεγονότων και των προσώπων. Παρά τη στενότητα των απόψεών του και τη ρητορική διάθεση που υπάρχει στο βάθος, στο έργο του Μ. διακρίνεται μια ενστικτώδης αίσθηση της μορφής και ένας συγκρατημένος και δραματικός αφηγηματικός ρυθμός. Ο Άγγλος ιστορικός και πολιτικός Τόμας Μακόλεϊ, προσωπογραφία του σερ Φράνσις Γκραντ (Εθνική Πινακοθήκη Προσωπογραφιών, Λονδίνο).